Regrets

 Şu hayatta yaptığıma pişman olduğum çok az şey var. Şuan aklımda da 2 tanesi var zaten. Ve ben neyden pişman olduysam hepsinde bu kararları vermem için beni etkileyen kişiler vardı. İlki hala içimde bir yara. Onun geri dönüşü yok. İkincisini ise biraz önce düzelttim uzun bir telefon konuşmasının ardından. İlkinden aldığım bir ders de denilebilir buna. Benim sorunum kendim gibi olmak isterken çevremdekilerden etkilenmem. Başka bir deyişle çok çabuk gaza gelmem. Kendim gibi davranırken tabiri caizse dışlanıp zorla onların bir yansıması gibi davranmaya dayatılmam. Sözgelimi yalnızken mutluyum modunda takılırken çevremdekilerden ay yavrucuğum ne oldu, neyin var, çok mutsuzsun tarzı tepkiler görüp lan demek ki mutsuzmuşum fuck me mutsuzum ben ühühühühühü modunda olmam. Ne yazık ki hayatımı çok kolay etkiliyorlar. Çünkü ben herkese pozitif yaklaşıp onlara güveniyorum. Bu demek değil ki bundan sonra kimseye güvenmiycem, zaten bu devirde babana bile güvenmiyceksin diyolar, hepsi aynı bokun laciverti falan filan. Ama daha fazla pişmanlık yaşamamam için kolay gaza gelmeyen biri olmalıyım demek oluyor bu. Ve bir de kendim olmayı bırakmamalıyım. Beni kendilerinin bir kopyası yapmaya çalışanların değil de olduğum gibi kabul edenlerin yanında mutluyum. Bu da benim sözüm olmuş. To be or not to be gibi bişi. Hoş. "Sen de potansiyel vardı, hala Eftal'le mi takılıyosun? O çocuk gibi davranıyor hala. Cık cık cık." Hala gülüyorum Betülcan. Iıııı evet barıştık. Yani bu da kendim olma operasyonlarımdan biriydi. For god's sake, oradan bakınca sürekli trip atmayı seven, fon müziğinde arabesk rap çalan, melankolik biri gibi mi görünüyorum? Emre Aydın mıyım ben yahu? Bir gün insanlar beni de kabullenecekler, Nihat Doğan'ı, Ajdar'ı, Tuğba Ekinci'yi, Hilal Cebeci'yi, Atilla Taş'ı kabullenmiş bir toplum beni pamuklara sarar valla. Hala umutla bekleyenlere duyrulur ; BEN ASLA O SEVDİĞİN OLGUN VE DE DOLGUN KIZLARDAN OLMIYCAM. BÜNYEME ZARARLI, KAŞINTI YAPIYO BİLİYON MU?