güzelim cumartesi, pazar sabahları işkenceye dönüştü.
ne güzel rüyalarım vardı benim.
şimdi ise hep kabus.
hep ağlayarak uyanıyorum.
ya gidişini görüyorum
ya da savaş.
en çok korktuğum iki şey.
belki de bilinçaltım beni olası ve olacak duruma hazırlamaya çalışıyor.
baya da iyi başarıyor bunu.
üzülüyorum ama.
ağlayarak uyanmak nedir?
canım yanıyor be.
acıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder