şimdi sana karşı hissettiklerim nefret mi bilmiyorum
oysa ne de güzel bir şiir yazmıştım bugün sana
otururken denize karşı, dalarken maviye ve çaya
olmamı istediğim tek yerdeyken ve gri değilken gökyüzü.
biliyordum ben, hep bildim
beni hiç sevmedin sen ve hep vazgeçmeyi denedim
inan denedim, zorladım kendimi
ama sonra yüzünü görmediğim bir gün hayal ettim
sesini duymadığım tek bir an.
ve hep sende buldum kendimi sil baştan.
binlerce kez kırıldım belki
binlerce kez yandı içim
daha da yakmaz dediğim her an çifte kavruldum
binlerce kez küçük düşürdüm kendimi senin yolunda.
ama inan bu defa bitti.
bir kez daha oku bu şiiri
daha da yazmam sana
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder