zaman geçiyor geçmesine de, ben değişmiyorum. o kadar çok şey yaşadım, o kadar değişik yönlerde değişti ki hayatım. bir sürü yeni insan, bir sürü yeni anı. telefon rehberimin değişiminden anlıyorum artık zamanı. zamanı anılarla ölçüyorum. büyüdüm.
dedik, arada bir bakayım bu bloga. nasılsa kimse de okumuyor artık. bir dönem ne sükse yapmıştım ama. şimdi ise burada adı geçen pek çok kişi hatırlamıyorum bile. hafızam benimle eşgüdümlü çalışmıyor artık. bir dönem hayalim bir dönem kabusum olan okul şimdi benim güzeller güzeli yuvam. ikinci yılım ankara'da. hayatımda bir sürü yeni insan. yaşanılan bir sürü çılgınlık. kişiliğim de değişti biraz saç rengimle, kabul ediyorum.
ama hala kendim için 12 yaşındayım diyorum.
nihayet yıllardır yazarak bilinçaltıma kazımaya çalıştığım şeyi başardım artık.
selam, eftal ben. sanat sepet işleriyle uğraşmayı sevdiğim kadar kör kütük sarhoş olup hamsi paluğu dansı yapmayı da seviyorum.
ankara ayazında göbeği açık bir askılıyla parkta gitar eşliğinde vals yaptığım olduğu gibi final sabahı uyuyakalıp pijamanın üzerine mont geçirerek hızlıca odadan okula koşmuşluğum da var.
eh.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder