*Özet*
Hacettepe'yi kazandım. İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümü. Şu an hazırlık öğrencisi olsam da okul kimliğimde Faculty of Letters yazıyor. Oldu yani. Başardım. Hayallerim gerçekleşti falan. Şimdi ise işin keşke her şey hayal olarak kalsaymış kısmına gelelim.
*Present*
Şu an üniversite sınavlarına hazırlanmakta olan arkadaşlara sesleniyorum: Yol yakınken bırakın. Çok ciddiyim. Deli gibi olmasa da sıkı sıkı çalıştım, istediğim üniversitenin istediğim bölümünü kazandım. Ben hazırlık dönemini zor sanıyordum, stresli ve sancılı olduğunu düşünüyordum. Büyük yanılmışım. Baya büyük. 2 hafta Ankara'da nasıl kaldım anlatamam. Her gün dönmek istedim, bayram tatili için eve geleceğim diye gün saydım. 2 hafta boyunca beni Ankara'da mutlu eden tek şey gidecek oluşumdu. Tamam biliyorum 2 hafta hiç uzun bir süre değil, hemen alışmam beklenmiyor zaten ama bu benim hayalimdi, bunu ben istedim şimdi ne oldu da bu hale geldim bilemiyorum. Tamamen yabancı bir şehre tamamen yabancıyım. Antalya'dan birkaç kişiyle aynı okuldayım, iyi ki. Onlar dışında hiç arkadaş edinemedim ki ben sosyal bir insandım. Yalnızlık vurdu bence beni. İlginçtir yakınlarım uzak, uzaklarım yakın oldu orada. Her şeyimi kendim düşünmek zorundaydım, kendimin sorumluluğu tamamen bende. Bu biraz korkutucu. Sevmedim be. Zor yani. 3 gün sonra dönüyorum lanet olsun ki. Keşke dönmesem.
Ankara dan selamlar..
YanıtlaSil