Çay

Çay dediğin sıcak içilir ve şekersiz. Çayın çay olduğunu böyle anlarsın, başka türlüsü çay değil, başka türlü bir şeydir. Annem hep "Her şeyin doğalı güzel." der, doğru der. Doğal olarak güzeliz. Katkısız güzel. Her banyo yapışımla yeni kararlar alırım ben mesela. Gerek hayatımla ilgili, gerek arkadaşlarımla, gerek kendimle. Büyükten küçüğe. İnsanın kendiyle baş başa kaldığı nadir yerlerdendir. Ve tabii herkes eşittir. Işıklar kapanınca tüm bedenler aynıdır derler, yok öyle bir şey. Benim bedenimle dağdaki çobanın bedeni bir mi? -unutulmaz- Ne diyorduk, çay. Karadenizli olarak çay hastasıyımdır, annemin kızı olarak da çay sevmem. Misafirlikte bir sakarlık yapar da yere dökerim korkusuyla küçükten beri alıştırılmışımdır "içmez o teyzesi, çay sevmez o" ve sonuç, çay sevmiyorum ama vazgeçemiyorum da. Çay gibi insanlar var işte hayatımda. Sevmediğim gibi vazgeçemediğim de. Ya da sevdiğim ama vazgeçmek zorunda kaldığım. Nereden çıktı bu şimdi diyebilirsin. -siniz. Eski defterleri açtım yine. Yalnızlıktan yazıyorum ya ben. Kendi kendine konuşana deli derler diye diye bu hale geldik biz de. Bir düşün bakalım neden 10 bin küsur tweet attım ben. Bu yüzden. Yalnızım ben. Amiyane tabirle kalabalıklar içinde yalnızım. Bu da böyle bir mix oldu, bakayım güzel de oldu.