Kapı

Durma, aç kapıyı. Belki tozlu evet, belki kırık dökük, belki bir harabe. Senin kalbin de böyle değil mi zaten. Yapma, ağlama yine yağmurda çıkıp dışarıya. Ayıp mı senin de duygularının olması? Saklama onları, mahzene kapatma. Kıyma içindeki o iyi insana. Belki giyotin, belki de asılmak. Her ikisinde de ölmüyor mu düşünceler.  Sen ölmeden ölmesine izin verme içindeki çocuğun. Sıradanlaşma, sıradanlaştırılma. Bırak sana deli desinler sen yine içinden geldiğince yaşa. Ya da öl sıkılınca çabalamaktan. Sana kalmış bana da kalan. Olmayan mirasın pek hevesli varisisin işte bu dünyada. Ne sana kalacak ne de kalmış senden öncekine de. Karun kadar zengin olsan ne olacak, yanmayacak mıyız birlikte o çok korktuğun ateşte. Yapma, seni aşağılamasına izin verme, unutma sen ondan daha değerlisin senin gözünde. Asla korkma sana bir zarar gelecek diye, öldürmeyen acı katacak sana o sihirli güçleri. Hadi, bekleme artık aç şu siktiğimin kapısı. Kır artık seni hapseden zincirlerini. Belki acıyacak ama unutma acı çekmeden büyük işler başarılmayacak.