Seni sevmek suya yazı yazmak gibi.
Durgun, berrak suyu bulandırma pahasına da olsa.
Tapar gibi seni sevmek.

Seni sevmek karanlıkta dans etmek gibi.
Işıksız, müziksiz bir ortamda delicesine.
Coşar gibi seni sevmek.

Dalından kopan yeşil bir yaprak hüznünde
Sana ait olan her an.
Ölüme kafa tutmak gibi adeta,
Rüzgara karşı koşar gibi seni sevmek.

Dalgalara yelken açmak gibi kaptan olmadan.
Ben seni sevmek dedikçe ayrı bir ses çıkıyor her kafadan!
Ama seni sevmek yorgun kumlarda,
Ve bir yaz gecesi rıhtımda,
kayan yıldızlar altında…

Seni sevmek dünyadan umut istemek gibi.
İnsanlardan hoşgörü, tanrıdan merhamet dilenmek
Ateist birinden “Allah razı olsun.” demesini beklemek gibi.

Seni sevmek küçük bir çocuğun kalabalıkta kaybolması gibi.
Korkudan gözbebekleri büyüyen gözlerinde biriken yaşlar gibi seni sevmek.
Kanar gibi, hiç durmadan, seni sevmek.
Nereye sakladın yarınlarımı bulamıyorum!
“Seni sevmek amma büyükmüş!”
Seni sevmenin labirentinde kayboluyorum.