Savrulurken gecenin pembe dudaklarından o siyah küfürler,
Üzerimize dayatmaya çalışılan aşkımız değil kahrımızdı.
Biz her ne kadar haykırsak da bizi kim dinler?
Birbirimizde gördüğümüz kendimiz değil yansımamızdı.
Yağmurlar yağarken gecenin ıssız sokaklarına
Aşkımız elimizde kalan tek oyuncağımızdı.

"Yanlış kişiyle dans ediyorsun" diye azarlardı bizi kader
Ne zaman güzel bir gün istesek ondan.
Birlikteyken bile bir hiçken yalnızlığımız kaç para eder?
Ne de olsa cumartesinin geleceği belli değil midir cumadan?
Ve bir gün yaşanmışlıklarımız gözümüzün önünden su gibi akıp geçer.
Dönüşü olmayan bir çıkmaz sokaktır artık umut kesilir yarından.