Büyülü Bir An

Otobüsten yine yanlış durakta inip eve kadar daha fazla yürümek zorunda olduğum bir gün daha.
Büyülü bir an bu.
Tek lambayla aydınlatılmış ıssız sokakta yürürken bir anda Another Day in Paradise kulaklarıma doluyor.
Bir an önce eve ulaşma isteğiyle hızlanan adımlarım yavaşlıyor önce,
yavaşlıyorum.
Bir anda bu ıssız ve loş sokak gözüme daha iyi görünüyor.
Ayrılmak istemiyorum.
Sokak bitsin istemiyorum.
Eve gitmek istemiyorum.
Müziğin, sokağın, ıssızlığın keyfini çıkarıyorum.
Büyülü bir an bu.
Mutlu oluyorum, keyifleniyorum yok yere.
Eşlik ediyorum.
Nefes alıyorum ve bir derin nefes daha.
Okulun stresi ve yorgunluğu, sonrasında dershane, insanlar, yüzler...
Siliyorum hepsini bir an için.
Bir an için her şeyi bir sandığa kapatıyorum.
O anı yaşıyorum; şu anı yaşıyorum.
Yalnızlığımı yaşıyorum.
Büyülü bir an bu.
Şarkı bitene kadar dolanıyorum sokakta; bir türlü evime çıkan yola sapmıyorum.
Derken şarkı sona eriyor.
Yeniden düşünmeye başlıyorum.
Büyülü bir andır bu.