28

yet her.
okuldan bunaldım.
dershaneden bunaldım.
yaşadığım bu lanet olası şehirden bunaldım.
bunaldım arkadaş.
damağımda kekremsi bir tat
geri kalan her şey gri.
kötü bir gün geçirdim
ve bu beni daha sivri bir insan yapmadı.
beni öldürmeyen her acı
bana sihirli güçler katmadı.
bak işte bunlar sancılarım benim.
bunlar o kadar cehennemi ki o kadar olur.
içimdeki ateş 43 derece.
içimden havale geçiriyorum.
insanlar sevgili dostlarım, insanlar iğrençler.
sadece otobüste osuran insanlar değil
tamamı.
bugün bir kez daha nefret ettim insanlardan.
ve kendimden de.
ben de kıyısından köşesinden insanım sonuçta.
beni yalnız bırakan herkesten nefret ettim.
o kadar nefret ettim ki midem bulandı.
ben nefret ettikçe midem bulandı.
midem bulandıkça nefret ettim.
en değerli küfürlerimi bir sandıkta saklıyordum, açtım.
çevremdeki herkese, başta kendim olmak üzere, çeyiz gibi dağıttım.
herkes cüssesine göre bir küfür kaptı,
en büyüğü de bana kaldı.
melankolinin babaannesi kaşar.
ben ki, mutlu bir insandım.
aptal bir insandım.
aptalken mutluydum.
ne zaman ki olgunlaştım, gözlerim açıldı ve farkındalık düzeyim yükseldi
işte o zaman somurtkanlığın en büyük müdavimi oldum.
hüznün müridi oldum.
aptallığımı özledim.
saflığımı da.
kahkahalarım vardı benim etrafıma saçmaktan hiç gocunmadığım.
şimdiyse elimde neredeyse hiç kalmadılar.
erken bitirdim.
erken bittim.
kaderi öpüp başıma koymuşum,
gülmüşüm,
oturmuşum,
konuşmuşum.
belli efendim, besbelli
yaşamaktan soğumuşum.
vurucu bir son olurdu bu bak.
olmasın.
kendimi eğlenceli biri olarak görürdüm önceleri
şimdi ise bok çukurunun dibindeyim.
splinter usta bile benden umudu kesmiş.
çöpe sallayın beni.
hooooooooooooooooop.
bitirdim.